|
Niezawodność
Niezawodność funkcjonowania broni myśliwskiej
Współczesna broń myśliwska charakteryzuje się sprawnym działaniem
mimo dużych obciążeń udarowych, na które jest narażona podczas
wielokrotnych strzałów. Na niezawodność funkcjonowania broni
składają się następujące czynniki:
1) żywność, dotycząca zdolności przeciwstawiania
się zużyciu podstawowych zespołów;
2) bezpieczeństwo eksploatacyjne broni, wynikające z
wytrzymałości i prawidłowego działania części składowych;
3) sprawność zespołów, mechanizmów i poszczególnych
elementów;
4) odporność na niekorzystne oddziaływanie warunków
zewnętrznych.
Żywotność techniczną
broni myśliwskiej charakteryzuje okres, podczas którego zachowane są
właściwości balistyczne i rozrzut pocisków w granicach określonych
przez producenta. Zależy ona najczęściej od liczby pocisków
wystrzelonych do chwili zużycia lufy w stopniu uniemożliwiającym
dalsze użytkowanie całej broni.
Okres całkowitego czasu
pracy lufy, przez który umożliwia ona celne strzelenie, mierzy się w
sekundach i jest w rzeczywistości iloczynem czasu trwania strzału
oraz liczby wystrzelonych pocisków, np.:
0,0025 [s] x 12000 [strzałów] = 30 sekund.
W okresie tym przewód
lufy niszczy się wskutek oddziaływania erozyjnego bardzo szybko
przepływających gorących gazów i palących się cząsteczek prochu, a
także ścierania gwintów przez wypychane pociski. Uszkodzenia ścianek
występują najpierw na początkowym odcinku części gwintowanej
przewodu. Ślady wypalenia lufy grupują się coraz gęściej, a po
znacznej liczbie strzałów powodują zmniejszenie wysokości występów i
nawet całkowity zanik pól gwintu.
Lufa brom myśliwskiej
traci żywotność techniczną zwykle z powodu rozkalibrowania. tzn.
powiększenia się średnicy pól przewodu ponad dopuszczalny wymiar.
Istotnym dowodem niezdatności lufy jest znaczny spadek prędkości
wylotowej pocisków oraz kilkakrotny wzrost rozrzutu trafień.
Kolejnym czynnikiem
niezawodności jest bezpieczeństwo eksploatacyjne broni. Na tę
właściwość broni myśliwskiej, istotną dla ochrony strzelca przed
przypadkowym zranieniem, składają się:
- prawidłowa konstrukcja;
- odpowiednia wytrzymałość podstawowych części;
- bezpieczniki uniemożliwiające strzał przedwczesny lub
nie zamierzony.
Względy bezpieczeństwa eksploatacyjnego powodują, że każda broń nowa
lub po naprawie podstawowych zespołów, poddana jest urzędowej
kontroli i ostrzelaniu amunicją badawczą (wzorcową) z mocniejszymi
ładunkami prochu.
|
|
